علائم اوتیسم در کودکان: نشانه‌ها اوتیسم + روش تشخیص

علائم اوتیسم در کودکان می‌تواند شامل تفاوت‌های گفتاری، مشکلات ارتباط اجتماعی، حساسیت‌های حسی و تفاوت‌های رفتاری باشد. اوتیسم توسط یک متخصص قابل‌اعتماد در سن 2 سالگی قابل تشخیص است اما معمولا میانگین سن تشخیص 5 سال است. مهم است که والدین نشانه های اوتیسم را بدانند بنابراین در ادامه این مطلب بلاگ مامانینو با توجه به تصمیم داریم برخی از رفتارهای رایج کودکان مبتلا به اوتیسم را بررسی کنیم و مشخصات بچه های اوتیسم را بدانیم.

اوتیسم چگونه تشخیص داده می‌شود؟

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال رشدی است که شامل مشکل در توانایی‌های ارتباطی و اجتماعی، علایق محدود یا رفتارهای تکراری و چالش‌هایی در پردازش حسی می‌شود. اصطلاح طیف به این معنی است که علائم در افراد مختلف می‌تواند از نظر شدت و نوع متفاوت باشد.

علائم اوتیسم از حدود 2 سالگی قابل تشخیص است. کودک مبتلا به اوتیسم به نقاط عطف رشد نمی‌رسد و بسته به شدت بیماری، مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی با اختلال همراه است. والدین ممکن است متوجه شوند که کودک از تماس چشمی اجتناب می‌کند یا پاسخ نمی‌دهد و ممکن است ارتباط عاطفی با والدین برای آنها دشوار باشد.

برخی کودکان نیز برای حفظ تماس چشمی یا حفظ مکالمه دچار مشکل می‌شوند و در موارد شدیدتر نیز کودک ممکن است رفتارهای تهاجمی از خود نشان دهد. از دیگر مشخصات بچه های اوتیسم می‌توان به رفتارهای تکراری مانند تکان دادن دست و بدن و ایجاد صدا، گاز گرفتن دست یا کوبیدن سر و داشتن علائق خاص اشاره کرد.

اولین علائم اوتیسم: علائم مشترک در اوتیسم

دو علامت اصلی اوتیسم عبارت است از:

• چالش ارتباط اجتماعی و مهارت‌ تعاملی
• رفتارهای محدود و تکراری

اگرچه اختلال طیف اوتیسم از فردی به فرد دیگر متفاوت است اما این دو علائم اوتیسم بین بیماران مشترک است. متخصصان برای تشخیص اوتیسم این دو علامت را در نظر می‌گیرند و شدت این علائم را بر اساس سطح حمایت روزانه مورد نیاز فرد ارزیابی می‌کنند.

شدت اوتیسم از سطح 1 (نیاز به حمایت) تا سطح 3 (نیاز به حمایت زیاد) متغیر است. همه‌ی افراد مبتلا به اوتیسم این علامت اصلی را به یک شکل نشان نمی‌دهند و بعلاوه خیلی از افراد بدون اوتیسم نیز ممکن است این علائم را داشته باشند.

علائم اوتیسم: اوتیسم در کودکان چگونه است؟

اوتیسم به عنوان یک اختلال طیفی شناخته می‌شود زیرا علائم آن می‌تواند در افراد متفاوت باشد و در شدت ویژگی‌ها نیز تنوع زیادی وجود دارد. اوتیسم یک اختلال رشدی است؛ به این معنی که هیچ ویژگی یا رفتاری به تنهایی نمی‌تواند نشان دهنده اوتیسم در یک کودک باشد.

این تفاوت‌ها باید به قدری قابل‌توجه باشند که برای تشخیص اوتیسم قابل‌قبول باشند. همچنین باید تاثیر زیادی بر توانایی‌های کودک متناسب با سن آنها (مانند موفقیت در مدرسه، دوست پیدا کردن) داشته باشد. در ادامه علائم اوتیسم را بررسی می‌کنیم.

تفاوت‌های گفتاری

کودکان مبتلا به اوتیسم تفاوت‌های گفتاری دارند. برای مثال ممکن است:

• فقط به صورت غیرکلامی ارتباط برقرار کنند
• تاخیر در گفتار داشته باشند
• با ریتم، استرس و آهنگ غیرمعمول صحبت کنند
• مکالمات دیگران یا سخنرانی‌های تلویزیونی را حفظ و تکرار کنند.

از دیگر نشانه های اوتیسم می‌توان به صحبت کردن سریع، تکرار مکرر یک جمله و استفاده از دستور زبان غلط اشاره کرد.

مشکلات ارتباط اجتماعی

کودکان مبتلا به اوتیسم همیشه مشکلات ارتباط اجتماعی دارند که به شکل‌های مختلف ظاهر می‌شود:

• ممکن است تمایلی به ارتباط با دیگران نداشته باشند و در عوض ترجیح می‌دهند بچرخند، اشیا را ردیف کنند، کتاب بخوانند و موارد دیگر.
• ممکن است بخواهند دائما تعامل داشته باشند و در درک نشانه‌های مرزی دشواری بیشتری داشته باشند.
• ممکن است اصرار کنند راه خود را بروند و همیشه به دنبال منافع خود باشند.
• ممکن است بسیار منفعل باشند.

علائم اوتیسم در کودکان متفاوت است و برخی از آنها ممکن است دیرتر بازی کردن با دیگران را یاد بگیرند.

حساسیت حسی

اکثر کودکان اوتیسم دارای نوعی حساسیت حسی هستند؛ مانند:

• خواستن یا اجتناب از صدای بلند، آغوش، طعم، بافت یا بوهای خاص
• حساسیت بسیار بالا به نور
• پرت شدن حواس با صدا یا حرکات بسیار کم

برخی کودکان مبتلا به اوتیسم از ورودی‌های حسی مانند عطر و اسپری و صدای وسایل که دیگران حتی متوجه آن نمی‌شوند، بسیار مضطرب می‌شوند.

حرکات غیرمعمول

کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب (اما نه همیشه) به شکلی متفاوت از سایر کودکان حرکت می‌کنند. خودتحریکی در میان آنها رایج است که این برای افرادی که با مفاهیم تنوع عصبی آشنا نیستند، عجیب به نظر می‌رسد.

برای مثال، درحالی‌که خیلی از کودکان ممکن است انگشت شست خود را بمکند، ناخن‌هایشان را بجوند یا موهایشان را بپیجند، کودکان اوتیسم ممکن است علاوه بر این رفتارها دست‌های خود را تکان دهند، روی پنجه‌ی پا راه بدوند یا به جلو و عقب تاب بخورند.

بعلاوه از علائم اوتیسم در کودکان می‌توان به راه رفتن با حالتی خشک و دست‌های ثابت در کنار اشاره کرد. آنها ممکن است در انجام کارهایی مانند پرتاب کردن، گرفتن اشیا، نوشتن یا نقاشی کشیدن نیز مشکل داشته باشند.

تفاوت‌های رفتاری

کودکان اوتیسم متفاوت از همسالان معمولی خود رفتار می‌کنند. در حالی که کودکان نوروتیپیکال (کسانی که به روش معمول اطلاعات را پردازش می‌کنند) ممکن است برای رسیدن به خواسته‌هایشان یا به دلیل خستگی و گرسنگی قشقرق به پا کنند، کودکان اوتیستیک بیشتر احتمال دارد به دلیل احساس فشار زیاد، ناامیدی یا ناتوانی در بیان نیازهایشان دچار فروپاشی عصبی شوند. سایر تفاوت‌های رفتاری در علائم اوتیسم عبارتند از:

• داشتن علاقه‌هایی که معمولا با افراد بزرگ‌تر یا کوچک‌تر از خودشان مرتبط است
• تکرار مداوم و دقیق یک رفتار یا گفتار و یا گیر کردن روی یک فکر، ایده، تعامل یا خواسته
• وابستگی شدید به روال‌های مشخص و ناراحتی زیادهنگام تغییر این روتین‌ها
• واکنش احساسی شدید به مسایل کوچک و تحمل کمتر در برابر استرس

سبک بازی

یکی دیگر از مشخصات بچه های اوتیسم، تفاوت بازی کردن آنها با همسالان است. آنها ممکن است:

• به تنهایی بازی کنند و تعامل با کودکان دیگر برای آنها سخت یا حتی غیرممکن باشد.
• بازی آنها شامل مرتب کردن یا ردیف کردن اشیا، ریختن اشیا در ظروف یا پرسه زدن در اطراف حیاط یا زمین بازی و پرتاب خاک به هوا باشد.

پیروی از قوانین ورزش‌هایی مانند فوتبال یا بیسبال نیز برای کودکان اوتیستیک ممکن است مشکل باشد.

علائم اوتیسم در سنین مختلف

در ادامه نشانه های اوتیسم در سنین مختلف را بررسی می‌کنیم:

علائم اوتیسم در نوزادان تا 6 ماهگی

• بدون لبخند یا حالت‌های گرم، شاد و جذاب
• تماس چشمی محدود یا بدون تماس چشمی
• غان و غون نکردن نوزاد

علائم اوتیسم در نوزادان تا 9 ماهگی

از نشانه های اوتیسم در نوزادان تا سن 9 ماهگی می‌توان به صدای کم و نخندیدن و یا نشان ندادن سایر حالت‌های صورت اشاره کرد.

علائم اوتیسم در کودکان نوپا تا 12 ماهگی

• بدون غان و غون کردن یا میزان کم
• کم یا بدون استفاده از حرکات متقابل مانند اشاره کردن، نشان دادن، دراز کردن دست یا تکان دادن
• عدم واکنش به شنیدن نام خود

علائم اوتیسم در کودکان تا 16 ماهگی

• عدم تمایل به انجام بازی‌های نوبتی
• تمایل به بازی کردن تنهایی
• دانستن کلمات کم و محدود

علائم اوتیسم در کودکان تا 24 ماهگی

• عبارات دو کلمه ای بسیار کم یا بدون معنی (بدون تقلید یا تکرار)
• تکرار کلمات و عبارات به صورت مداوم
• نداشتن ارتباط چشمی
• انجام رفتارهای تکراری مثل تکان دادن دست یا پا، چرخیدن، ضربه زدن
• عدم تمایل به بازی با دیگر کودکان
• عدم استفاده از دست‌ها برای انجام کارها
• علاقه بیشتر به اشیا تا افراد
• واکنش غیرمعمول به صداها، بوها و نور

علائم اوتیسم در کودکان خردسال 2 تا 5 سال

• نداشتن توانایی در تفسیر احساسات دیگران
• عدم بیان احساسات و یا نشان دادن محدود
• عدم وابستگی به والدین
• تنها بازی کردن و عدم تمایل به بازی با دیگران
• علاقه به بازی با یک اسباب‌بازی یا شیء خاص
• تکرار مداوم یک کلمه یا جمله
• عدم توانایی در جمله‌سازی تا 4 سالگی
• ناتوانی در پاسخ به سوالات دیگران
• ناتوانی در استفاده از زبان بدن تا 3 سالگی
• توجه کم و بیش‌فعالی
• ناتوانی در تشخیص خطر و انجام رفتارهای پرخطر
• استفاده از زبان رسمی به جای عامیانه
• عدم رشد مهارت‌های کلامی و زبانی نسبت به همسالان
• بدخلقی و رفتارهای پرخاشگرانه

نشانه ها و علائم اوتیسم در کودکان بزرگتر و نوجوانان

تشخیص اوتیسم تا 2 سالگی توسط افراد متخصص امکان‌پذیر است؛ با این حال بسیاری از کودکان به ویژه کودکانی با طیف اوتیسم خفیف، پیش از مدرسه تشخیص داده نمی‌شوند. بنابراین در کودکان بزرگتر یا نوجوانان، اوتیسم خفیف است و یا اختلال آنها در گذشته اشتباه تشخیص داده شده است. از علائم خفیف اوتیسم در کودکان بزرگ‌تر می‌توان به این موارد اشاره کرد:

• علاقه‌ی وسواسی به یک موضوع یا شیء خاص
• رفتارهای تکراری مانند تکان دادن دست، چرخیدن، شکستن قولنج انگشت‌ها
• مشکل در تعاملات اجتماعی
• عدم برقراری تماس چشمی
• عدم درک و توجه به احساسات دیگران
• تمایل به تنها بودن
• استفاده از زبان رسمی به جای زبان عامیانه
• الگوی خواب غیرمعمول
• انجام روتین‌های تکراری و تاکید بر آنها

با این حال طیف شدیدتر اوتیسم با این علائم همراه است:

• عدم استفاده از گفتار
• اضطراب به خاطر تغییرات در روتین‌ها
• رفتارهای چالش‌برانگیز مانند پرخاشگری یا کوبیدن سر به دیوار
• تاکید شدید بر لباس‌ها، غذا یا اشیای خاص
• رفتارهای تکراری شدید
• نیاز به کمک در انجام فعالیت‌های روزانه مانند لباس پوشیدن، حمام کردن

علائم اوتیسم در بزرگسالان

علائم اوتیسم در بزرگسالان می‌تواند شامل مشکل در حفظ تماس چشمی، حفظ مکالمه، دوست‌یابی، تفسیر کنایه‌ها و اصطلاحات و درک احساسات دیگران باشد. افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است رفتارهای تکراری داشته باشند؛ مثلا تکان دادن دست‌ها. بعلاوه آنها ممکن است به یک موضوع خاص مانند ریاضی علاقه داشته باشند و به طور مداوم در مورد آن بحث یا تمرین کنند. صداها، مناظر یا بافت‌های خاص نیز ممکن است باعث ناراحتی آنها شود.

تشخیص اوتیسم در بزرگسالان می‌تواند دشوار باشد، زیرا ممکن است موارد خفیف‌تر باشند. اما برای افرادی که تشخیص رسمی دریافت می‌کنند، این تجربه همچنان می‌تواند تحول‌آفرین و توانمندساز باشد.

علائم اوتیسم در دختران

اوتیسم در پسران 4 برابر بیشتر از دختران رخ می‌دهد. با این حال دختران زیادی با این شرایط دست و پنجه نرم می‌کنند و اغلب مورد غفلت یا تشخیص نادرست قرار می‌گیرند. زنان دارای اوتیسم ممکن است تلاش زیادی برای یادگیری رفتارهای اجتماعی برای تطبیق با دنیای نوروتیپیکال انجام دهند و در نهایت تلاش می‌کنند علائم اوتیسم را پنهان کنند. بعلاوه اینکه معیارهای فعلی تشخیص اوتیسم بر اساس ارزیابی رفتارهای مردان طراحی شده است.

نشانه های اوتیسم در دختران و پسران متفاوت است. دختران معمولا بهتر از پسران می‌توانند مشکلات خود را در تعاملات اجتماعی پنهان کنند و همین مساله تشخیص اوتیسم در زنان را به تاخیر می‌اندازد. برخی از تفاوت‌های اوتیسم در دختران و پسران شامل این موارد می‌شود:

• درک بهتر احساسات و توانایی دوست‌یابی بهتر
• رفتارها و حرکات تکراری کمتر نسبت به پسران اوتیسم
• اضطراب، افسردگی و اختلال خوردن بیشتر در دختران نسبت به پسران اوتیسم

آیا اوتیسم در پسران و دختران متفاوت است؟

معیارهای تشخیص اوتیسم به صورت ظاهری بر اساس جنسیت تبعیض قائل نمی‌شوند. با این حال، تحقیقات نشان می‌دهند که علائم اوتیسم ممکن است در دختران شکلی متفاوت داشته باشد، که تشخیص آن را با استفاده از معیارهای موجود دشوار می‌کند. این موضوع به این دلیل است که اکثر مطالعات اولیه در مورد کودکان اوتیستیک روی پسران انجام شده است.

علائم و نشانه های اتیسم (اوتیسم) بر اساس حیطه‌ها

برخی از نشانه‌های اوتیسم را می‌توان در محدوده‌ی سنی 18 تا 24 ماهگی تشخیص داد اما علائم اصلی این اختلال از 24 ماهگی تا 6 سالگی مشخص می‌شود. در ابتدا پزشک ممکن است سوالاتی در خصوص فرایند پیشرفت و رشد طبیعی کودک بپرسد و معیارهای رشد او را بررسی نماید. طبق موسسه‌ی ملی رشد و سلامت کودک در آمریکا، این 5 فاکتور به عنوان علائم اوتیسم بررسی می‌شود:

1. آیا کودک تا 12 ماهگی غان و غون می‌کند؟
2. آیا کودک تا پیش از 12 ماهگی حرکات اشاره مانند تکان دادن دست یا چنگ زدن دارد؟
3. آیا کودک تا پیش از 16 ماهگی تک کلمات را ادا کرده است؟
4. آیا کودک تا 24 ماهگی جملات 2 کلمه‌ای ادا کرده است؟
5. آیا کودگ کلام یا مهارت‌های اجتماعی در مقاطع سنی مختلف داشته است؟

البته این موارد هیچ‌کدام به تنهایی نشان‌دهنده‌ی اختلال اوتیسم نیستند ولی اگر کودک این علائم را داشته باشد، باید بررسی شود. ممکن است کودک مرحله‌ی غان و غون را داشته باشد ولی پس از مدتی قطع شود. برخی از کودکان نیز ممکن است تاخیر در زبان و گفتار داشته باشند. معمولا اولین نشانه‌ی اختلال اوتیسم، تاخیر در رشد زبان و گفتار است. ممکن است کودک دستور زبان درست و کاملی داشته باشد اما نتواند یک مکالمه را ادامه دهد.

مهارت‌های اجتماعی در کودکان مبتلا به اوتیسم

همان‌خواهی کودکان اوتیسم

کودکان اوتیسم معمولا در برابر تغییرات روزانه مقاومت نشان می‌دهند. همان‌خواهی یا مقاومت در برابر تغییر از ویژگی‌های اصلی کودکان مبتلا به اوتیسم است. این همان‌خواهی معمولا شامل خواستن یک مکان خاص، یک خوراکی خاص، یک شکل خاص از اشیا، یک رفتار خاص برای انجام کارهای روزانه و موارد مشابه دیگر باشد.

سن تشخیص اوتیسم: کودکان در چه سنی علائم اوتیسم را نشان می‌دهند؟

بسیاری از کودکان در 12 تا 18 ماهگی یا حتی زودتر علائم اوتیسم را نشان می‌دهند. مهم است اختلال اوتیسم هر چه زودتر تشخیص داده شود زیرا تحقیقات نشان می‌دهد تشخیص زودهنگام و درمان می‌تواند نتایج را بهبود بخشد. از نشانه‌های اولیه اوتیسم می‌توان به این موارد اشاره کرد:

• مشکل در برقراری ارتباط چشمی
• عدم پاسخگویی به نام خود
• مشکلات دنبال کردن نگاه شخص دیگر یا انگشت اشاره به یک شیء
• مهارت ضعیف در بازی‌های وانمودی و تقلید
• مشکل در ارتباطات غیرکلامی

گاهی اوقات نشانه های اوتیسم در کودکان مدرسه‌ای آشکار می‌شود. ویژگی‌های بعدی اوتیسم ممکن است شامل این موارد باشد:

• مشکل نوبت گرفتن در مکالمات
• مشکل در دنبال کردن دستورالعمل‌ها با بیش از یک یا دو مرحله
• تفاوت‌های گفتاری مانند صدای بلند یا یکنواخت
• اجتناب از تماس چشمی
• داشتن حالات چهره یا ژست‌های کم
• مشکل در درک نشانه‌های غیرکلامی
• مشکل در دوست‌یابی یا داشتن دوستان کم

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

کودکان با سرعت خود رشد می‌کنند و خیلی از آنها از جدول زمانی دقیقی که در کتاب‌ها یافت می‌شود، پیروی نمی‌کنند. اما کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم معمولا علائم تاخیر در رشد را قبل از 2 سالگی نشان می‌دهند. اگر نگران رشد فرزندتان هستید و یا مشکوک هستید که ممکن است به اوتیسم مبتلا باشد، نگرانی‌های خود را با پزشک در میان بگذارید. چرا که علائم این اختلال ممکن است با سایر اختلالات رشدی مرتبط باشد.

علائم اوتیسم اغلب در اوایل رشد ظاهر می‌شوند و تاخیرهای آشکاری در مهارت‌های زبانی و تعاملات اجتماعی وجود دارد. در موارد زیر پزشک ممکن است آزمایش رشد را برای تشخیص اینکه کودک در مهارت‌های شناختی، زبانی و اجتماعی تاخیر دارد یا خیر، توصیه کند:

• عدم واکنش به لبخند یا ابراز خوشحالی تا 6 ماهگی
• عدم تقلید صداها یا حالات چهره تا 9 ماهگی
• غان و غون نکردن تا 12 ماهگی
• تا ۱۴ ماهگی اشاره یا تکان دادن دست (مانند سلام کردن یا خداحافظی) را انجام نمی‌دهد.
• تا 16 ماهگی هیچ کلمه‌ای نمی‌گوید
• تا ۱۸ ماهگی بازی‌های تخیلی یا وانمود کردن را انجام نمی‌دهد.
• تا ۲۴ ماهگی عبارات دو کلمه‌ای را بیان نمی‌کند.
• در هر سنی مهارت‌های زبانی یا اجتماعی خود را از دست می‌دهد.

سوالات مهم در خصوص علائم و تشخیص اوتیسم در کودکان

در ادامه به برخی از مهم ترین سوالاتی که شاید برای شما هم ایجاد شود پاسخ داده ایم:

چرا شناخت اوتیسم در کودکان مهم است؟

شناخت، تشخیص و حمایت از کودکان اتیسم بسیار مهم است که در ادامه به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:

• درک دلایل پشت رفتارها و چالش‌های فرزندان به شما کمک می‌کند تا درک بهتری از نیازهای رشدی او داشته باشید.
• امروزه آگاهی از اوتیسم افزایش یافته می‌توانید با برنامه‌های دوستانه برای اوتیسم مانند تیم‌های ورزشی، گروه‌های تفریحی، همایش‌ها و موارد دیگر همراه شوید.
• با تشخیص اوتیسم می‌توانید برنامه‌ها و گروه‌های حمایتی که توسط بزرگسالاتن اوتیسم اداره می‌شوند را پیدا کنید و با افراد با تجربیات مشابه آشنا شوید. این امر می‌تواند اطلاعات زیادی را در اختیار شما قرار دهد.

چه چیزی باعث اوتیسم می‌شود؟

محققان دلیل واحدی برای اوتیسم پیدا نکرده‌اند. علائم اوتیسم احتمالا ترکیبی از ژنتیک و چیزهای خاص مربوط به بارداری و زایمان است؛ آنچه که معمولا به عنوان عوامل محیطی یا اتفاقات پیش از تولد در نظر گرفته می‌شود. همه‌ی این عوامل در کنار هم منجر به تفاوت‌های مغزی می‌شوند که در اوتیسم می‌بینیم. موارد خاصی که ممکن است اوتیسم را بیشتر کند شامل این موارد است:

• بارداری در سن بالای 35
• باردار شدن طی 12 ماه از بارداری قبلی
• ابتلا به دیابت بارداری
• خونریزی در زمان بارداری
• استفاده از برخی داروها (مانند والپروات) در زمان بارداری
• اندازه جنین کوچکتر از معمول (محدودیت رشد داخل رحمی)
• کاهش اکسیژن به جنین در بارداری یا حین زایمان
• زایمان زودرس

این فاکتورها می‌توانند مستقیما نحوه رشد مغز کودک را تغییر دهند یا ممکن است بر نحوه عملکرد ژن‌های خاص تاثیر بگذارند و به نوبه‌ی خود باعث تفاوت‌های مغزی شوند.

آیا اوتیسم ژنتیکی است؟

بله. اگرچه دلایل ژنتیکی اوتیسم پیچیده هستند. هیچ تغییر ژنتیکی خاص و مشخصی که منحصرا به اوتیسم مرتبط باشد وجود ندارد. این موضوع اوتیسم را از برخی دیگر از شرایط ژنتیکی مانند فیبروز کیستیک متمایز می‌کند، جایی که متخصصان می‌توانند یک تغییر ژنتیکی خاص را شناسایی کرده و بگویند: “آه! این است.” در مقابل، بسیاری از تغییرات ژنی با اوتیسم مرتبط هستند. این بدان معناست که افراد اوتیستیک ممکن است یک یا چند تنوع ژنی داشته باشند که در تفاوت‌های مغزی آنها نقش دارد.

همه‌ی افراد مبتلا به اوتیسم علائم ژنتیکی مشخصی ندارند. برای مثال، آزمایش ژنتیکی برای یک کودک ممکن است تغییر ژنی مرتبط با اوتیسم را نشان ندهد اما این یافته تشخیص آنها را تغییر نمی‌دهد و علت ژنتیکی را رد نمی‌کند. این امکان وجود دارد که سایر تغییرات ژنی در ایجاد اوتیسم نقش داشته باشند و محققان هنوز آنها را شناسایی نکرده باشند.

آیا اوتیسم ارثی است؟

بله. اوتیسم می‌تواند ارثی باشد. اما به راحتی می‌توان ژنتیک را با وراثت اشتباه گرفت. وقتی می‌گوییم ژنتیکی است، منظور ما تغییرات در ژن‌های خاص بر عملکرد مغز کودک است. این تغییرات ژنی ممکن است برای اولین بار در کودک شما ظاهر شود که در این مورد ارثی نیست.

اما این امکان برای والدین بیولوژیکی وجود دارد که تغییرات ژنی را به فرزند خود منتقل کنند. محققان معتقدند اوتیسم می‌تواند ارثی باشد زیرا الگوهای علائم اوتیسم در خواهرها و برادرها وجود دارد.

آیا اوتیسم معلولیت است؟

بله. اوتیسم یک اختلال رشد و ناتوانی رشدی است. کودکان با هر گونه ناتوانی، از جمله اوتیسم، مستلزم دریافت حمایت‌های آموزشی هستند. این حمایت‌ها ممکن است شامل برنامه اموزش فردی یا یک طرح کلی باشد که از کودکان در برابر تبعیض محافظت می‌کند و به آنها کمک می‌کند تا آموزش‌های لازم را دریافت نمایند.

تفاوت بین اوتیسم با سندرم آسپرگر در چیست؟

نسخه فعلی کتابچه تشخیصی بیماری‌های روانی (DSM-5) تشخیص اختلال طیف اوتیسم را تعریف کرده است. این عنوان کلی سه شرایط جداگانه‌ای را که در نسخه قبلی (DSM-IV) وجود داشت در بر می‌گیرد. این شرایط شامل اختلال اوتیسم، اختلال آسپرگر و اختلال رشدی فراگیر با مشخصات غیرمعین بودند.

اختلال آسپرگر به افرادی اشاره داشت که دارای مهارت‌های اجتماعی ضعیف و رفتارهای محدود یا تکراری بودند. امروزه افرادی که علائم خفیف‌تری از اوتیسم دارند ممکن است همچنان خود را دارای سندروم آسپرگر بدانند، اگرچه این عنوان دیگر یک دسته‌بندی تشخیصی رسمی نیست.

منبع: clevelandclinic, verywellhealth, autismspeaks, psychologytoday, autismspeaks